روز موهندس!

همش تقصیر دانشگاه ماست که در ایمیلی امروز رو به ماها تبریک گفته....یه پوسترِ مامان هم فرستاده برامون که یادمون بره هنوز تو پمپ بنزین ها و میادین میوه و تره بار همه بهم میگن مهندس!....البته مهم خودم آدمه که چقدر خودشو به عنوان مهندس قبول داشته باشه..یادمه اولین باری که لذت مهندسی در من تبلور پیدا کرد، تعمیر یه منبع تغذیه بود که با تعویض ترانزیستور قابلمه ای 2N3055 درست شد، یا روزی که یه فرستنده FM  ساختم و با وصل کردن آنتنش به تخت فلزیم، بردشو تا مترها افزایش دادم و وقتی صدای دوستمو از فاصله ای دور توی رادیو شنیدم میخواستم مثل گراهام بل فریاد بزنم که: «آقای واتسون، خواهش می‌کنم فوراً بیایید اینجا، من به کمک شما احتیاج دارم.»!! ولی حیف و صد حیف که تلفن خیلی وقت بود اختراع شده بود حتی نوع بی سیمش!

البته این جنگولک بازیا برای دوران جاهلی و اوایل دانشگاه بود که تازه کامپیوتر 386 اومده بود تو بازار..به عقب تر یعنی دوران تینیجری که فلش بک بزنم، یادمه یه ویدئو پروژکتور خونگی ساختم با یه لامپ 200W و یه کارتن و یه عدسی محدب که بهش می گفتن عدسی ذره بینی و برای مادربزرگ خدا بیامرزم بود..روحش شاد....گمونم خدابیامرزی میخواست....بالاخره بعضیها هم عشخشون این چیزاست دیگه..همه که نباید برن تخصص بگیرن تو پزشکی و دندونپزشکی که پول پارو کنن و سوار این عروسکای ژاپنی شاسی بلند چند هزار دلاری بشن...یه عده هم مثل ما گول میخورن و تحت تاثیر علاقه درونی و خب قلقلک های ریزی که موقع انتخاب رشته نیم نگاهی هم به اعتبار بین فامیل داشت، زدن تو گوش رشته مهندسی و طبق قانون سوم نیوتن یعنی قانون عکس العمل، رشته مهندسی هم چند سال بعد حسابی خوابوند تو گوش اون عده، درست مثل بابا پنجعلی که راحت میخوابوند تو گوش طرف!:) اینا رو گفتم که بعضیا که مهندس نشدن یه نفس راحت بکشن که آخیش پس ما چیزی از دست ندادیم!

در هر صورت فارغ از مدرک و مدرک گرایی کشور ما داره به سمت مهارت محوری پوست اندازی میکنه و با زحماتی که سیستم آموزشی کارآمد! تو این چند سال کشید و خواسته پدر و مادرای عزیز رو مبنی بر مهندس شدن بچه شون به هر قیمتی حتی به قیمت از دست رفتن اعتبار رشته مهندسی برآورده کرد، امروزه دیگه کسی اقبال چندانی نشون نمیده به این رشته به جز یه عده دیووونه این رشته که بنظرم خیلی هم بهتر! ما رو با همین رشته تنها بذارن خودمون بلدیم گلیممونو از آب بکشیم بیرون...

ما که این مسیر رو اومدیم و الان هم پولمون نمیرسه یه تویوتای اف جی کروزر بخریم، بنابراین توصیه ای هم نمیکنیم به دیگران الا اینکه همه یا برن پزشکی و دندونپزشکی و داروسازی، یا اگر نخواستن برن فست فود بزنن و مشاور املاکی راه بندازن، دور کار تولیدی رو خط بکشن، دور مهندسی رو هم خط بکشن...اصلا چطوره اولویت اول رو بذارن پزشکی، اگر قبول نشدن باید گزینه های بعدی رو انتخاب کنن..هرچند این وسط بهترین شغل دنیا، بچه باباپولدار بودن یا نهایتا داماد یک پدرزن پولدار بودنه....اگر هم از پول بدتون میاد که معطلش نکنید و برید فیلسوف بشید تا اینقدر فکر کنید که حالتون جا بیاد!

اگر هم علاقه به مهندسی تون داره میریزه و نمیتونید کنترلش کنید، قبل از هر چیز بررسی کنید که چقدر مام میهن شما رو گرفتار خودش کرده، آیا توانایی مهاجرت و تحصیل در یک کشور خارجی را دارید یا خیر؟ اگر ندارید پس فیلسوف بشوید اگر دارید تبریک میگم، شما به مرحله بعد خوش امدید....

از این ناله ها و آلاله ها که بگذریم، یادمه یه پسره پیش من کار میکرد، کاردانی داشت، ولی هر نرم افزاری که گفتم رو بلد بود، خودش سایت میزد، الان هر کی بند ماسکش پاره میشه میره سایت میزنه ولی اون موقع یعنی 10-15 سال پیش سایت زدن اینقدر تو بورس نبود، خلاصه جمیع مهارت ها رو داشت و مهمتر از همه پشتکار خوبی داشت، یه مدار چند لایه رو میدادم حسابی تحلیل میکرد، حتی بهتر از لیسانسه های اون موقع، خیلی پسر توانمندی بود....الان ازش خبر ندارم ولی مطمئنم آدم موفقی هست برای خودش....البته اینم مطمئنم که هنوز نتونسته باشه تویوتای اف جی کروزر بخره...از نظر من آدم ها دو دسته ان، یا اونایی که میتونن تویوتای اف جی کروزر بخرن، یا اونایی که نمیتونن تویوتای اف جی کروزر بخرن! چیه؟ مشکلی داری با این تقسیم بندی؟ شما برو مثل محسن دوگانه نه ببخشید محسن یگانه آدمها رو به خط خطی و ساده تقسیم بندی کن..والا

آهان اصلا همین پارسال..یه رفیق داریم گفتیم ببین برو برای خوشگلی، اصلا برای افتخار خانمت، نمیدونم اصلا محض خنده!!، برو یه مدرک ارشد بگیر، حداقل یه جا بدردت بخوره! مثل گلمراد تو صورت ما نگاه میکرد و می گفت: ها؟؟ میگفتیم ارشد..کارشناسی ارشد! می گفت: ها؟؟ خلاصه گوشش بدهکار نبود...ولی متخصصِ های ولتاژ بود.....پارسال یه بخشی از یکی از سیستم های شرکت ما که مدارِ های ولتاژ داشت شروع کرد به جرقه زدن! من که تخصصم های ولتاژ نبود....گفتم بازش کنم ببینم چه خبره.. رفتم ولتاژ رو اندازه گیری کنم با پرابِ های ولتاژ، تا پراب رو زدم یه جرقه ای زد شپلخ!!!!! سه متر پریدم اونطرف از ترسم!!! نزدیک بود جان به نوش آفرین تسلیم کنم!!! زنگ زدیم به همین رفیقمون...گفت ببین من الان اینقدر کار ریخته سرم وقت ندارم....سیستمو بده بچه ها بیارن یه نگاه بهش بندازم! خلاصه بعد دوماه بدقولی با 5-6 میلیون تومن هزینه دستمزد درستش کرد!!! ....به همین سادگی...تازه کلی هم بهش متلک انداختم که اسکروچ، مگر چکار کردی؟ دو تا قطعه عوض کردی دیگه!!! پس برای این که ناله ها و آلاله های من رو نشنیده بگیرید، توصیه های قبلی مو اصلاح میکنم که تو همین مملکت، تو همین خاک، با حتی معمولی ترین مدرک ها مثل  پیام نور یا دانشگاه آزاد یا علمی کاربردی هم میشه موفق شد...به شرط اینکه مهارت هاتونو افزایش بدید و کاری رو بلد باشید انجام بدید که هر کسی نمیتونه انجام بده و واقعا اون کار بدرد بخوره....همین دوست ما اگر به توصیه نابخردانه ما گوش کرده بود و  ارشد گرفته بود جز اتلاف وقت چیزی عایدش نمیشد...بازم یاد پست استاد شعبانعلی افتادم که نوشته بود چرا دکترا نمیخوانم....براتون لینکشو گذاشته بودم قبلا..در هر صورت بازم روز مهندس رو به مهندسای واقعی تبریک میگم....بازم تاکید میکنم مهارت مهارت مهارت، .ببخشید طولانی شد...این چند خط رو هم یکی از دانشجوهای ارشدم دیروز برام ایمیل کرده گفتم شما هم در جریان باشید من الکی پست مثل گوگل باش نمیزنم:

با عرض سلام و ادب و احترام خدمت استاد گرامی دلسوزی، تلاش و کوشش حضرتعالی در تعلیم و تربیت و انتقال معلومات و تجربیات ارزشمند در کنار برقراری رابطه صمیمی و دوستانه با دانشجویان و ایجاد فضائی دلنشین برای کسب علم و دانش و درک شرایط دانشجویان حقیقتاً قابل ستایش است. اینجانب بر خود وظیفه میدانم در کسوت شاگردی از زحمات و خدمات ارزشمند شما استاد گرانقدر تقدیر و تشکر نمایم.

از خداوند متعال برایتان سلامتی، موفقیت و همواره یاد دادن را مسئلت دارم.