بنظرم این موضوع شاید برای خیلی ها قابل استفاده بشه، با توجه به اینکه این مطلب کپی هست اصل مقاله رو میتونید از این لینک بخونید..ولی اصل مقاله رو هم بدون کم و کسر حتی با ذکر عنوانش اینجا میارم:
نوشته های احسان
بگذار و بگذر
*/ سعی کن آنقدر کامل باشی که بزرگترین تنبیه تو برای دیگران گرفتن خودت از آنها باشد. ( پائولو کوئیلو)
*/ آرامشی که اکنون دارم،مدیون انتظاری است که دیگر از کسی ندارم(سیلویا پلات)
*/ تا باد مخالف نباشد، بادبادک بالا نمی رود!
*/میخوای واسه هدفت تلاش کنی یا میخوای یه عمر حسرت بخوری؟؟!!
*/ بندبازها درست موقع سه قدم آخر می‌میرن. چون فکر می‌کنند دیگه رسیدن و اون سه قدم رو با غرور بر‌می‌دارن.
*/ یگانه صافکار دلهای تصادفی خداست...
*/بدی بزرگ شدن اینه که دیگه زخمامون با بوس کردن خوب نمیشه!
*/ ﻗﺪﺭﺕ ﮐﻠﻤﺎﺗﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮ ﻧﻪ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﺭﺍ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺭﺷﺪ ﮔﻠﻬﺎ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻧﻪ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻕ !
*/برای قایق های بی حرکت، موج ها تصمیم می گیرند..
*/به ما گفتن یک‌بار بیشتر زندگی نمی‌کنی، ما هم پاشدیم، جمع کردیم و رفتیم که زندگی کنیم، نگو همین پاشدن، جمع کردن و رفتن خودِ زندگی بود!
*/انسان مدام باید مشغول کار باشد. سازندگی کند، وگرنه از درون پوک می شود. و بیکاری بدتر از تنهایی است. آدم بیکار در جمع هم تنهاست ...
چند روز پیش، در بوستانی آکنده از گل و سبزه و کتاب، عِطرِ شبنم در سر، زیباییِ گلواژه های رو جلد کتابها، نرگس مست و خرامان دیده مرا جلا میداد که ناگه با این دو کتابِ پیچیده در نیلوفرِ ناز و لاجوردی فام، رخ به رخ گشتم:
"سفرنامه براداران امیدوار" و "کشکول شیخ بهایی"
اشتیاق دوچندانِ این دل رنجدیده از دوری آن دو، ناخودآگاه سبب ساخت تا تورقی داشته باشم؛ اما دریغ از فرصت، که همه را اهریمنِ تلگرام و درس و ارائه مقاله به یکباره و یکجا بربوده و بهانه نداشتن فرصت، مانع از خواندن این دو ریحانه علم و ادب گردید..
هر دو کتاب آئینه تمام نمای روح بلند نویسندگانش است..نخستین کتاب مزین به تصاویر و در قالب سفرنامه ای دلآرا و آن یکی دیگر غنی شده از حکمت ها و پندها و حکایتها و به گونه ای مالآمال از تجربیات اندوخته دانشمندی بنام شیخ بهایی برای زندگی........
تصور کنید اگر درختان سیگنال وای فای تولید میکردند ما درختان زیادی می کاشتیم و احتمالا زمین را هم نجات می دادیم، اما متاسفانه درختان اکسیژن تولید می کنند تا ما نفس بکشیم!!