خیلی وقتها تو دلم به بزرگترا خرده میگرفتم که اینا چرا اینقدر خودشونو میگیرن؟ چرا محل به کسی نمیذارن؟ چرا نگاه دلسوزانه و شفقت بارشونو دریغ میکنن از بقیه؟ چرا راههای پیشرفت رو نمیارن صاف بذارن کف دست ما؟؟
البته این موضوع بیشتر تو محیط کار صادق بود
مثل امروزی دیدم واقعا حق دارن
متاسفانه عده ای از نسل جوان خیلی عجله دارن، یک شبه میخوان به همه چی برسن، احترام پیشکسوت و بزرگتر حالیشون نیست، فقط رسیدن به منافع خودشون مهمه براشون
حاضرن از روی هیکل دهها پیشکسوت رد شن تا به خواسته شون برسن
یادمه تو یه جلسه کاری یه رئیسی داشتیم چند سال پیش، یکی از همین تازه به دوران رسیده طلبکارانه منافع خودشو طلب میکرد، بعد این رئیس ما برگشت یه حرفی زد که اکثرا تو دلمون گفتیم عجب آدم بی ادبیه ولی الان که فکر میکنم می بینم بهترین جواب رو داده،
برگشته بود بهش گفته بود:
تو اول بذار (روم به دیوار روم به دیوار) جیشت خشک شه بعد!
اون جلسه ترکید از خنده، ما هم خوشمون نیومد ولی بعدا متوجه شدم با این افراد باید اینطوری رفتار کرد...
