دیروز حسابی کفری شدم! آمپرم چسبونده بود و کم کم داشتم تشتک میپروندم! ناهار هم نخورده بودم..
حالا ماجرا چی بود؟
هیچی امتحان میانترم داشتم میگرفتم تو فضای مجازی!
اولا یه انتقاد عساسی داشته باشم به خودم و تعهد پذیری خودم! آخه مرد مومن! کی گفته تو این هیری بیری و کرونا و دلار و .. .تو میانترم بگیری؟ بیکاری؟ حسرت داری؟ خوشت اومده؟ بابا بقیه که نمیگیرن این میانترم کوفتی رو..تو هم بیخیال شو! از برگه صحیح کردن خوشت میاد؟!!
خلاصه اش کنم خودم کار زیاد دارم، برم زودتر
سامانه که مشکل داشت، سر ساعت امتحان سوالا رو نمیدیدن دانشجوها
بعد سوالا رو ایمیل کردم؛ ایمیل دانشجوها میرسید ایمیل من نمیرسید!
بعد با یه ایمیل دیگه سوالا رو ایمیل کردم!
بالاخره با یک ساعت تاخیر و غر و ناله دانشجوها که لغو بشه امتحان، امتحان رو برگزار کردم
بهشون گفتم من روز دیگه امتحان نمیگیرم!
ولی پیش خودم یاد مثال استاد شعبانعلی افتادم که یه کارشناس فروش یه شرکت خودرو سازی ژاپن که میخواست تو ایران پرزنت کنه و مشکلی برای پرزنتش اتفاق افتاد بود، و لپ تاپش با ویدئو پروژکتور مچ نمیشد، و هی نگران بود و بالا و پایی میپرید، در جواب این که چرا اینقدر ناراحتی و این مشکلات طبیعیه، گفته نه من از خودم ناراحتم که چرا برای احتیاط دو تا لپ تاپ نیاوردم که احتمالا این مشکل پیش نیاد!