و کتابهای نفیس و گرانبهایی که با زحمت فراوان و هزینه های سرشو بزن ته شو جمع کن، به زیور طبع آراسته شده و من برای جلوگیری از مهجوریت و خاک خوردنشان در قفسه های کتابخانه، به عنوان اسپیسر و ارتفاع دهنده در زیر لپ تاپم استفاده می کنم تا گردنم درد نگیرد!..نمیدانم این کار من شایسته جمله "آی لاو یو داری" است یا "واقعا از شما بعیده"؟:)
(و قسم به روزی که توئیتر آزاد شود، یک لحظه هم در بیان نخواهم ماند و این جملات توئیت گونه را در آنجا خواهم نوشت! دست به دست کنید برسه به دست ارتقا دهنده اعظم زیرساختها، جناب قدیری مدیر بیان که مانند اتوبوس جهانگردی سالی یکبار از روی بلاگرهای بیان رد می شود!)