نمی دانم چرا بر من فریضه شده که امسال در جشن ملی بیست و دومین از روز بهمن شرکت کنم؟
توفیق اجباری یا جوگیریِ رسانه ای؟ نه هیچکدام...قسم میخورم من تحت تاثیر رسانه ای نیستم.....نه مسیح علی نژاد و نه مجریان بی مزه_ی رسانه ملی....دیگر گذشته از جهت دهیِ ذکر و فکرِ من برای انتخاب یک منش ِسیاسی..ولی خوب کلاسِ شرکت نکردن در این جشن ملی این روزها مُدتر است....ولی چه کنم...دو دوتّا چهار تای درونم به این جمع بندی رسید که: بروم....
من هر ماه یارانه ام را میگیرم...و سعی میکنم کارم را تا حد امکان در محل کارم درست انجام دهم...فارغ از آنکه دیگر امیدی داشته باشم اقتصاد متکی به چاهِ ویلِ نفتِ مملکتم با مدیرانِ ناکارآمد تغییر چندانی نماید....مملکتم را نظر کرده توصیف میکنند و از گوشه کنار میشنوم دست غیبی پشت سرِ این مملکت است والا با این وضعیت اقتصادی چندین بار تا حالا کلّه پا شده بودیم...شاید هم شده ایم و خود خبر نداریم...بگذریم..یارانه بگیر را چه به سیاست؟!!!!
