این بود انشای من در مورد صیظدح بدر!

مرسی بچه ی لوس سینمای ایران!

این چند وقت بدجوری تشنه دیدن یه فیلم ارزشمند بودم....

خصوصا اینکه امسال ایام عیدی هم جایی نرفتم و خودمو در چاردیواری برنامه ریزی درس و مشقام محصور کرده بودم...

البته تو این فرصت، کم فیلم دانلود نکردم ولی هر کاری کردم بتونم یکیشو ببینم اونم با رد کردن سکانس های متوالی و با فاصله که معمولا روشی برای سردرآوردن من از حال و هوای فیلمه نتونستم!

حتی فیلمای بازیگر صادراتی مون به اونور آبها یعنی گلشیفته خانوم هم منو راضی نکرد فیلم ببینم.....بلکه علاوه بر جذابیت های ظاهری فیلماش، بدتر منو از فیلم دیدن منصرف میکرد....البته این دافعه نه بخاطر ژانرهای یکنواختی  بود که معمولا گلشیفته خانوم بازی میکنه بلکه بیشتر علتش نداشتن یه قصه و داستان ارزشمند در جریان فیلم بوده..البته مطمئنم که حتما من اشتباه میکنم و دست کم اون فیلمشو که تو افغانستان بازی کرده یا اون یکی که دچار عشق ضربدری شده رو حتما ببینم..

خلاصه همین وضعیت ادامه داشت تا دیشب همینطور که طبق عادت همیشگی کانالهای تلویزیون ایران رو زیر و رو میکردم  یهو برخورد کردم به فیلم  بادیگارد!

دستگاه خودپرداز بانک

مرد متاهلی به سالن بدنسازی رفت و گفت ؛

کجاست آن دستگاهی که بدنم را قشنگ میکند و زنم را وادار میکند که برایم بمیرد!!!

مربی او را به خارج از سالن برد و دستگاه خودپرداز بانک را  نشان داد و گفت؛

 فقط همین یه دستگاه است که همسرت تو را دوست خواهد داشت و بقیه دستگاهها همه شایعه است!!

1) "این تیخ آباد" یا "اون تیخ آباد"؟

یه کشور و این همه ثروت......یه کشور و این همه قدمت..........

یه کشور و این همه شوکت.....یه کشور و این همه زحمت...........

با این همه دشمن.......................با این همه آرمان....................

با این همه  خاطره.................با این همه  آرزو..................

(چیه؟؟! خیال کردید شعر دارم میگم؟ فوطینا! دارم میشمرم چی دیگه برامون باقی مونده! )

اونوخ  یه عده که دچار سندرومِ¹ دگر خرپنداری ²(این سندروم توسط دوست عزیز و دانشمندم سعیدآقای گل در فروردین 96 به دائره المعارف سندرم شناسی اضافه گردید) هستند تو این دوماه باقی مونده تا این تیخ آباد، تلاش میکنن که برسن به اون تیخ آباد! 

نمونه ای از وقایع ماههای اخیر:

زندگی= رقابت