در عکس زیر همانطور که ملاحظه میفرمایید، سمت راستیه نمادِ کار و مشکلات بنده( اونم در آخر سال) هست، سمت چپیه هم( البته اونی که کلاه سرشه نه اونی که شاخ داره!) بنده هستم که بزور میخوام بر مشکلات فایق بیام!....اونی هم که شاخ داره فرصت و امکانات و توانایی من هست!...
بنظرتون میرسم به سمت راستیه؟؟؟!!!
نمی دانم چرا بر من فریضه شده که امسال در جشن ملی بیست و دومین از روز بهمن شرکت کنم؟
توفیق اجباری یا جوگیریِ رسانه ای؟ نه هیچکدام...قسم میخورم من تحت تاثیر رسانه ای نیستم.....نه مسیح علی نژاد و نه مجریان بی مزه_ی رسانه ملی....دیگر گذشته از جهت دهیِ ذکر و فکرِ من برای انتخاب یک منش ِسیاسی..ولی خوب کلاسِ شرکت نکردن در این جشن ملی این روزها مُدتر است....ولی چه کنم...دو دوتّا چهار تای درونم به این جمع بندی رسید که: بروم....
من هر ماه یارانه ام را میگیرم...و سعی میکنم کارم را تا حد امکان در محل کارم درست انجام دهم...فارغ از آنکه دیگر امیدی داشته باشم اقتصاد متکی به چاهِ ویلِ نفتِ مملکتم با مدیرانِ ناکارآمد تغییر چندانی نماید....مملکتم را نظر کرده توصیف میکنند و از گوشه کنار میشنوم دست غیبی پشت سرِ این مملکت است والا با این وضعیت اقتصادی چندین بار تا حالا کلّه پا شده بودیم...شاید هم شده ایم و خود خبر نداریم...بگذریم..یارانه بگیر را چه به سیاست؟!!!!
بعد مدتها به این نتیجه رسیدم که مطالعه مداوم به شدت روی کارائی تاثیر میذاره
و بینش حتما یه کاری رو که دوست دارم یا برام فان هست رو انجام بدم
امروز نزدیک غروب تو درایوهای لپ تابم گشتی زدم و شانسی یه فیلم رو انتخاب کردم...اولش مطمئن نبودم انتخاب درستیه،ولی الان که فیلم رو کامل دیدم پشیمون هم نیستم..اسم فیلم babysitting هست محصول کشور فرانسه و 2014 ساخته شده
فیلم کمدیه و داستان قشنگی رو در مورد پسر بچه ای روایت میکنه که نیازمند توجه بیشتر پدر و مادرش هست...پیام اصلی فیلم هم توجه بیشتر والدین به فرزندان هست
فیلم بدی نبود..تو بعضی از صحنه ها واقعا نمیشد نخندید....بیننده رو هم پای فیلم نگه میداشت
بنظرم ریتم جذابی داشت و خسته کننده به هیچ وجه نبود..
اینم چند تا اسنپ شات از فیلم:
به همه ورزشکارای بازیهای المپیک یه گوشی سامسونگ نوت هشت دادن بجز ورزشکای ایران و کره شمالی!
صدای وزرای ورزش و خارجه و ارتباطات ما در اومده که ال میکنیم و بل میکنیم...د.ظریف گفته گوشی سامسونگشو خاموش میکنه وزیر جوان ارتباطات گفته رجیستر نمیکنیم گوشیای سامسونگ رو و ...
چند وقت پیش سامسونگ تو بنر تبلیغاتیش خطاب به خودش نوشته بود که "جهان در قلمرو حکومت توست!"
همین باعث شد که من رفتم گوشی ال جی خریدم!
حالا سوال اینجاست جایی که ما تو خونه هامون اگر نگیم هفتاد درصد ولی حداقل یک وسیله لوازم منزل یا صوتی تصویری مون سامسونگه چقدر میتونیم برای چشم بادومی های کره ای شاخه شونه بکشیم؟
کل بازار ایران رو دادیم دست محصولات کره ای و چینی اونوخ سه قورت و نیممون هم باقیه؟
شما شاید ندونید بازار موبایل ایران چه بازار بکری بود که دو دستی تقدیم کره و چین کردیم ....فقط همین قدر بگم سنگاپور با تولید یه آی سی باندازه یه عدس اندازه کل صادرات یکساله نفت ما در آمد داره
کاش جی ال ایکس انقدر حرفه ای بود که سامسونگ رو میذاشت تو جیبش
کاش اون زمان که شرکتهایی مثل کیاموتور سامسونگ ال جی و ... دنبال فناوری روز. و جذب سرمایه گذاران داخل و خارج بودن ما تو خواب خرگوشی نبودیم..
نمیگم "بجای" ولی میگم در "کنار" شعارهایی که میدادیم کاش با محصولاتمون شعار میدادیم.. مثل گوشی تلفن پاناسونیک تو کاخ سفید
از کاش کاش که بگذریم میگن چاه باید خودش آب داشته باشه و هر چی کنی کشت همان بدروی
چند باری میشه که از یه جا عسل خریدم کیلویی 24 تومن
بعد کاشف بعمل اومده که به زنبور بدبخت شکر میدن عسل درست کنه
خوب خودتون زحمتشو می کشدید دیگه! خوبه حالا به زنبور شکلات کاکائویی ندادن!
