اسب دلسوخته

ای خدای موتور سوختگان....

ای خدای مالباختگان....

ای خدای آنان که اسب سفیدشان به روغن سوزی افتاده ....

ای خدای آنان که حسابی به خرج افتاده اند....

ای خدای جبران کننده خرجها

ای خدای روزی دهنده رهنمای

ای خدایی که روزی مور لای دیوار را می دهی..روزی ما را هم تاکنون داده ای..زین پس هم خواهی داد....

ای خدایی که تبدیل اسب سفیدم به تویوتای اف جی کروزر برای تو کاری ندارد...آرزو و تلاشش با من، اسباب و لوازمش با تو..

من به تو امیدوارم...تو امید ما رو ناامید نکن

اسب نفس بریده را طاقت تازیانه نیست             مرغ قفس پریده را حاجت آب و دانه نیست
داغِ به دل نشسته را،مرگ مگر دوا کند              جانِ به لب رسیده را رغبت هیچ ترانه نیست
دلبر بی قرارِ من، شاعرِ شعرِ من تویی              قلب به خون نشسته را عادت شاعرانه نیست
شاعره ِ شهیرِ شهر،دل به دلِ تو بسته ام          مرغ غزلسرای من رسم تو منصفانه نیست
وصفِ تو را غزل شنید نازِ تو را به جان خرید         در سفر نگاهِ تو، چشمِ مرا بهانه نیست
خنده ی تلخ این غزل به گوش کوچه ها رسید     عابرِ کوچه های دل از تو دگر نشانه نیست

(سید حمید حسینی)