انسان های رلـــــــــــه

برخی انسانها، عساساً  (با لحن بهنام تشکر تو ساختمون پزشکان بخونید) در مقابل کارهای دیگران، نه تنها مثل ترمز ABS عمل میکنن بلکه به یه نوعی گیرپاچ محسوب میشن!

خصوصا تو کارهای ادارای، این کلمات از دهنشون نمیفته: نه! برو فردا بیا! منطقا نمیشه، متاسفم،و...

این ادم ها در حین مراجعات اداری و هر اموری که به اونها مربوط بشه، دیفالت اولشون "نه" هست.....

یعنی جواب همه کارهای ارباب رجوع ابتدا به ساکن "نه" هست مگر در دوصورت: 1- خلافش ثابتش بشه 2- ارباب رجوع بدبخت خودشو  به زمین و آسمون بکوبه و همه شرایط رو از نظر اونا! مهیا کنه و ضمنا رضایت قلبی این افراد به طور کامل تامین بشه!

بعضی از این آدمهای بی جنبه، هیچ مسئولیتی که نداشته باشند خدا اینا رو آفریده که حداقل یه گیری تو کارت بدن......

مثال بارز این افراد همون جوکیه که یکیو گذاشته بودن مسئول آفتابه های گلاب به روتون یه سرویس بهداشتی، که آفتابه ها رو پر کنه ..بعد ملت دوان دوان و تحت شرایط آمپاس میخواستن از سرویس استفاده کنن میومدن یکی از این آفتابه ها رو برمیداشتن، بعد اون مسئول افتابه ها داد میزد که برگرد بیا اون آفتابه رو بذار سرجاش، اون یکی رو بردار!!.......بنده خداهای تو  امپاس میگفتن برای چی ؟ داره میریزه! چه فرقی داره؟ و مسئول آفتابه ها عرضه میداشتند که پس ما برای چی اینجا نشستیم؟؟؟؟!!! 

(یه دوستان دیگه هم هست که به یه روباهه میگن کلاهت کو؟ که البته من اون داستانو بلد نیستم نقل کنم..دوستان کسی بلد بود بگه)

بعضی انسانها هم تو راه اندازی کار دیگران مثل رله هستند...کارتو  مثل کار خودشون میدونن...دیفالتشون نه نیست....حتی تلاش میکنن کارت انجام بشه..بدون هیچ چشمداشتی.....اینا کار راه اندازن...براشون فرقی نمیکنه.....(داخل پرانتر بگم منظورم از کار، کارهای قانونی و در حیطه اختیار مسئولین هست نه فراتر از حیطه اختیار و غیرقانونی!)

با یه لبخند به ادامه مسیر امیدوارت میکنن..از موفقیتت خوشحال میشن..سنگ که نمیدازن جلوی پات، تازه سنگهای احتمالی رو هم از سر راهت برمیدارن....

اینا آدمهای رله، طلا هستند...اشرفی محسوب میشن!، هزارتاش هم کمه...همونطور که مشکلات مردم رو حل میکنن مشکلات خودشون هم حل میشه

یه شعری هست نمیدونم از کدوم شاعره ولی من بهش  زیاد  اعتقاد دارم که میگه:

سختی ده به خلق، سختی کشی ز خلق..........