جنازه های جوان در تمام شب...

من هاشمم!که کارگر کارخانه ام

با یک زن و چهار پسر، چند دخترِ...

بی اتّفاق خاص به جز مرگ مادرم

بی هیچ عاشقانه و بی هیچ خاطره

در مُردگی دائمی خود شناورم

از ذرّه های زنده ی خود کار می کشم

تا شب، غرور له شده در کارخانه ام

تا صبح، پشت پنجره سیگار می کشم

---

من آتنام! سالِ یکِ رشته ی حقوق

خشمِ سکوتِ جمع شده در تحصّنم

من اعتراض نسل جوانم به هرچه هست

از دردهای جامعه فریاد می کنم

مشتی کتاب فلسفی ام لای جزوه ها

بحثی سرِ چگونگی رشد اقتصاد

هر چند سال با گریه رأی می دهم

بی هیچ اعتماد به هرگونه اعتماد!

---

من کوکبم! همیشه زن خانه داری ام!!

که سال هاست حرف ندارد سلیقه ام

مختص به خانواده و آقای شوهر است

هر ماه و روز و ساعت و حتی دقیقه ام!

یا پای ماهواره عدس پاک می کنم

یا فکر بچّه دار شدن داخل صفم

یا پای یک اجاق قدیمی به فکر شام

من یک زنم که قابل هرجور مصرفم

---

من صادقم! که عضو بسیج محلّه ام

آزادیِ رسیده به میدان انقلاب!

یک جانماز خسته که پهن است سمت نور

پیراهنِ سفیدِ یقه بسته و گلاب

مدّاح روزهای غریبِ محرمّم

آواز طبل و سنج شریکند در غمم

در هرچه هست و نیست در این شهر لعنتی

دنبال ردّ پای بهشت و جهنمّم

---

من کاوه ام! که داخل کافه تمام روز

مشغول بحث و قهوه و سیگارم و حشیش

کیفم همیشه پُر شده از فیلم، از کتاب

مویی بلند دارم و یک متر و نیم ریش

سیگار برگ می کشم از دردِ نیستی

یادِ هزار آدمِ در بند در سرم

در کلّ شهر توی دلم فحش می دهم!

تا شب که می روم بغل دوست دخترم

---

من اصغرم! که لات بزرگ محلّه ام

تنها رفیق واقعی ام چند تا قمه!

مشغول زورگیری و گاهی تجاوزم!

بیزارم از تمامی این شهر، از همه

هر روز چرخ با موتور و دزدیِ یواش!

شب ها بساط بنگ و قمار و عرق خوری

امّا میان سینه ی من قلب عاشقی ست

دل باخته به دختر کمروی چادری...

---

بحث جنازه های جوان در تمام شب

تابوت های چیده شده توی قبرها

مهمانیِ بُخورْ بُخورِ کرم و مورچه!!

در پس زمینه، گریه ی یکریزِ ابرها..

سید مهدی موسوی