حال همه ی ما...

سلام بر کویرِ لوتِ بیان،

سلام بر  خوانندگان وفادار به بیان،

سلام بر ترجیح دهندگانِ وب بر اهریمن شبکه های اجتماعیِ خانمانسوز

دلم نیامد به شعری که مرحوم شکیبایی دکلمه کرده دستبرد بزنم لاجرم این چند سطر در سرآیند آن نوشته می شود،

اگر از احوالات این جانب خواسته باشید ملالی نیست جز دوری آلکس، تویوتا اف جی کروزر و طلاق عاطفیِ بین من و فرشته!

برای خوانندگانِ جدید این وبلاگ راز فرشته و الکس را بازگو نمیکنم

دل و دماغی ندارم...مقاله ام کپک زده بس که -برای تکمیلش دست دست میکنم

نمیدانم از برای چه؟ 

بنویسم تا مقاله سوم هم رفته ام...ولی  هر کاری میکنم دست جلو رود پا پس می کشد و .....

شاید بخاطر تدریس این ترم هوایی شده ام ..نمیدانم....خلاصه اوضاع روبراه نیست...گفتم که در جریان باشید..

سلام!
حال همه‌ی ما خوب است
ملالی نیست جز دیر شدنِ گاه به گاهِ خیالی دور،
که مردم به آن شادمانیِ بی‌سبب می‌گویند
با این همه عمری اگر باقی بود
طوری از کنارِ زندگی می‌گذرم
که نه زانویِ آهویِ بی‌جفت بلرزد و
نه این دلِ ناماندگارِ بی‌درمان!

تا یادم نرفته است بنویسم

حوالیِ خوابهای ما سالِ پربارانی بود

می‌دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازه‌ی باز نیامدن است

اما تو لااقل، حتی هر وهله، گاهی، هر از گاهی

ببین انعکاس تبسم رویا

شبیه شمایل شقایق نیست!

راستی خبرت بدهم

خواب دیده‌ام خانه‌ئی خریده‌ام

بی‌پرده، بی‌پنجره، بی‌در، بی‌دیوار ... هی بخند!

بی‌پرده بگویمت

چیزی نمانده است، من چهل ساله خواهم شد

فردا را به فال نیک خواهم گرفت

دارد همین لحظه

یک فوج کبوتر سپید

از فرازِ کوچه‌ی ما می‌گذرد

باد بوی نامهای کسان من می‌دهد

یادت می‌آید رفته بودی

خبر از آرامش آسمان بیاوری!؟

نه ری‌را جان

نامه‌ام باید کوتاه باشد

ساده باشد

بی حرفی از ابهام و آینه،

از نو برایت می‌نویسم

حال همه‌ی ما خوب است

اما تو باور نکن