خارها خل می شود...

یکی از بدترین روشهای کتک زدن انسانها، کتک زدن اونها با "محبت" هست...لامصب خیلی هم درد داره! نمیدونم چقدر تجربه کردید یا چقدر با این روش کتک زدید؟ اگر بخوام روشنتر صحبت کنم خوبی کردن به انسانها و محبت به اونها بعد از بدی کردن اونها به ما....واقعا چقدر  سخته! دیگه تلافی  و انتقام  کنسل میشه و شما باید در یک معامله به ظاهر تماما ضرر، به انسانی که بهت بدی کرده، خوبی بکنی!..این وسط یه سری سوتفاهمات هم برای طرف مقابل بدی کننده ممکنه پیش بیاد که یا تو ضعیف هستی یا دیوونه، اما انسانهایی که وجدان نسبتا بیداری  داشته باشند خوبی و محبت تو رو خواهند دید...و مهمتر از همه تو کینه ای به دلت راه نداری و ضمیرت در آرامش کامل خواهد بود... واقعیت اینه که رفتار انسانها مثل معادلات ریاضی که  تحت شرایط و قیدهایی بیان میشن، ممکنه تحت شرایط و قیدهایی باشه که شما صرفا خروجی اون شرایط رو به صورت رفتار و به صورت کاملا پیش بینی نشده  مشاهده میکنی و خیلی وقتها ممکنه از نزدیکترین افراد انتظار اون رفتار رو نداشته باشی!...مشکل اینه که میگن از هیچ کس انتظار رفتاری که شما مناسب میدونید رو نداشته باشید و کلا از هیچ کس انتظار نداشته باشید!..ما انسانها به وسیله هم امتحان میشیم  ورنج می بینیم و هنرمند کسی است که این رنج رو قطعی بدونه که بوده و هست و خواهد بود...از راننده بی توجهی که میپیچه جلوت تا اونی که زیرآبت رو میزنه، آدم حسابت نمی کنه و ... متاسفانه ما(اول خودم من) از خواص اعجاب انگیز محبت بیش از اندازه غافلیم و خبر نداریم که کینه از همدیگه چقدر مخرب روح و از بین برنده آرامش هست....بخشش و محبت عاقلانه و دوراندیشانه، عدم قضاوت، امید به خدا، دوست داشتن خدا و .....چقدر رنگ زندگیها رو میتونه تغییر بده...