روز عکاس

امروز 19 آگوست روز عکاسه؛

به همه عکاسان عزیز چه حرفه ای و چه آماتور این روز رو تبریک میگم،

البته هیچ وقت به درجه ای از مهارت در عکاسی نرسیدم که بتونم اسم عکاس رو روی خودم بذارم،

ولی یک دوره عکاسی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان رو گذروندم،

در اونجا با تکنیک های عکاسی،اتاق تحریک، محلول ظهور و چاپ، روش ظهور و چاپ عکس و برش نگاتیو و عکس و تنظیمات دروبین آشنا شدیم

یادمه یه دوربین پراکتیکا داده بودن دستمون خیلی باهاش قیافه میگرفتیم اون زمان میگفتن 300 هزار تومن قیمتشه..یادمه با اون دوربین از خواهر کوچیکم عکس گرفتم و خودم عکس رو ظهور و چاپ کردم..شما نمیدونید چه لذتی داشت..اینم عکس اون دروبین:

 کلا کار کردن با این دوربین راحت نبود و یه عکس درست و حسابی گرفتن با این دوربین برای افراد آماتور، دقیقه ها وقت لازم داشت، البته حرفه ای ها سریعتر عکس میگرفتن...

یادش بخیر لایه داخلیِ قرمز رنگِ  کیف چرمی دوربین پراکتیکا رو خیلی دوست داشتم و صدای اون اهرمی که فیلمها رو میبرد جلو..

بعد از این دوره متاسفانه دیگه خیلی عکاسی من ادامه دار نشد تا من یه دوربین ویزن خریدم...خیلی اون دوربین رو دوست داشتم...البته حرفه ای نبود ولی خب خیلی با اون دوربین عکس گرفتم...اون زمان تازه کداک داشت جای خودشو به دوربین های جدیدتر میداد و من از کداک اصلا خوشم نمیومد ...دوربین ویزن یه دوربین ساده 35 میلیمتری بود که تقریبا نیمه اتوماتیک بود و باهاش خیلی راحتتر از دوربین های حرفه ای میشد عکس رنگی گرفت:

تقریبا تو تمام اردوهای دبیرستان این دوربین همراه من بود و حتی جالبه بگم تو عروسی خواهر بزرگترم خودم تنها عکاس عروسی بودم و همه از عکسهای من تعریف میکردن...کلا عکاس عروسی خودم بودم...چه عکسهایی که با این دوربین نگرفتم...وای خدای من..چقدر فیلمهای این دوربین رو دست داشتم..عشق من فیلمهای 35 میلیمتری کونیکا بود...اصلا عاشق رنگ امیزی رو فیلمش بودم:

راستش آخرش متوجه نشدم دوربینم پیش کی موند و چی شد؟ فقط میدونم که الان ندارمش...هر جا هست خدایا به سلامت دارش!

دوران دانشگاه دیگه دروبینی نداشتم تا موبایلها اومد وسط ولی چند سال قبل باز یه دوربین دیجیتال کانن SX130 خریدم البته علیرغم تلاشم برای اینکه تا حد امکان حرفه ای باشه این اتفاق نیفتاد و  این دوربین کانن نیمه حرفه ای یا آماتور رو خریدم..خیلی از عکسای اینجا با همین دوربین گرفته شده و جالب تر اینکه فیلمهاش رزلوشن بهتری نسبت به عکسهاش داره..اینم عکسش:

در آخر اینکه عکاسی واقعا یه عشقه.....باید عاشق باشی و علاقمند....هنر به تصویر کشیدن زیبایی های طبیعت و هنر زیبا دیدن....امیدوارم همه این هنر قشنگ رو به صورت حرفه ای تر دنبال کنن..