این شرح مکالمات ایمیلی من با یه دانشجو هست.
داستان اینه که یه درس دارن به اسم کاربینی که برای این درس، من هماهنگ کردم دانشجوها از شرکت یکی از دوستان( که حوزه کاری اش مرتبط با رشته تحصیلی دانشجوهاست) به اتفاق خودم از شرکت بازدید کنند. بعد بازدید هر دانشجو موظف بود سه تا فرم- در رابطه با محل کاربینی- به من تحویل بده یا ایمیل کنه
همون دانشجویی که قبلا در موردش صحبت کرده بودم رو انداختم اساسی . .
خدائیش من دلم از جونجیشک نازکتره، دلم نمیاد کسیو بندازم
ولی تخثیر خودش بود، بهش گفتم یه پروزه انجام بده یا بیا مجدد امتحان بده.. آخه کدوم استاد مشنگی وسط این هم مشغله از این کارا میکنه؟
باباش دوباره زنگ زده و میگه خودت یه کاریش کن، از خجالتت در میام و کادو برات میاره! منم گفتم اولا اهل این حرفا نیستم دوما چشم میندازمش!
جالبه از دیروز هم نامزدی دختره بهم خورده، (البته بمن هیچ ربطی نداره و لی بهانه اساسی این بود که این خانم نامزد کرده و نمیتونه درس بخونه) و باباشم از دیشب جانباز شده و افتاده رو تخت بیمارستان! جالبه تو اخرین مکالمه اش افکت سرفه هم میومد!
خدائیش ما ایرانیها نوبریم!
نتیجه اخلاقی: خیلی نباید با دیگران راه اومد
