فیلم Mine2016

بعد از مدتها یه فیلم دیدم که بنظرم ارزش دیدن داشت..

فیلم به گفته آبجی ویکی پدیا فلسفی و روانشناسانه هست، موضوع اصلی فیلم، استقامت و لزوم ادامه به زندگی و مسیری هست که انتخاب می‌کنیم، قهرمان داستان یک سرباز تفنگدار نیروی دریایی ایالات متحده در بیابانهای شمال آفریقاکه آلوده به مین های خود آمریکائیهاست،هست باماموریت ترور رهبر تروریستها (بربرها بقول اونا)، صحنه های فلسفی فیلم برمیگرده به روریایی قهرمان فیلم که همون سرباز آمریکائیه(که بنظرم یکم شبیه پژمان بازغی ویک شبیه احمد مهرانفر خودمون هست) و اون آفریقائیه که بنظرم شخصیت عجیب و فلسفی ای داره...شاید لوکیشن های فیلم محدود باشه و تداعی کننده فیلم روبان قرمز حاتمی کیا باشه(البته تا حدی)، داستان فیلم فراز و نشیب هایی داره، هیجانات وصف نشدنی و خب بعضی صحنه ها هم دلخراشه و قابل دیدن نیست..ولی در کل فیلم خوش ساختیه و من دوستش داشتم.

دوست داشتید میتونید تریلرشو از imdb با این لینک ببینید.من که این فیلم رو دوست داشتم و با سلیقه من کاملا هماهنگ بودم....این هم عکسهایی از این فیلم:

 

سنگ نمک

تو یه سرویس بهداشتی به یه چیز عجیب برخورد کردم...براتون عکس گرفتم(ببین چقدر خاطرتون عزیز بوده که تو اون مکان عکس هم گرفتم براتون!)

نوشته که : سنگ نمک بدلیل برقراری پیوندهای یونی، بین عناصر آن یونهای منفی را به فضا وارد می‌سازد، یونهای منفی در اصل یونهایی هستند که سبب بروز شادی بوده و کسالت و ناراحتی ها که همان یونهای مثبت می باشد را از بین می برد.

سنگ نمک به کمک ارتعاشاتی که از خود متساعد!(متصاعد) می‌کند بخشی از نمک موردنیاز بدن شما را تامین کرده و سبب می شودتا مصرف روزانه نمک توسط فرد بسیار کاهش پیدا کند.

 

پ.ن1: اولا که یه غلط املایی داره املاش میشه 19!

پ.ن2: دوما چه ضرورتی داره آدم در سرویس بهداشتی دچار شادی بشه؟ بنظرم  که اصلا جاش نیست! شایدم خطرناک باشه!...ولی گذشته از شوخی دیدم افرادی رو که در محل کار یا زندگی شون سنگ نمک رو به عنوان دکور و شایدم بخاطر خاصیتش روی میز یا دکورشون قرار دادن....گفتم شما هم در جریان باشید..

عکسهای خفن.....

اول از همه بگم منظور این پست یه چیز دیگه اس، عکس گلشیفته و صدف طاهریان و داف پلنگی ملنگی نداریم! (مشابه بعضی از کانالهای تلگرام خدابیامرز که با همین شیوه  جلب مخاطب میکرد!)

از وقتی این تلگرام رو زدن نفله کردن(پالایش کردن)، بنظرم فرصت دارید یکم از امکاناتی که سازنده گوشی تون به ودیعه! نزد شما به یادگار گذاشته و گوشی چند میلیونی شما رو مجهز کرده ولی شما همش چسبیده اید به تلگرام و اینستاگرام و کوفت و زهرماگرام و...گوگل پلاس و هوتیوب و توفیتر، بیشتر استفاده کنید...

البته صرفنظر از یک عدّه آدمِ کاردرست؛ درست عینِ من و شما(عساسا)؛ که جیک و پوک گوشیمون را در میاریم  و با کوچکترین قابلیتهای گوشی مون آشنا هستیم، یافت می‌شود انسانهایی که از گوشی شون فقط تلگرام را بلدند و تماس و اسمس یا اس ام اس! طرف میاد بازار گوشی، میپرسه آقا تلگرام روش نصب میشه؟ کانالهای خاک بر سری رو هم میشه گرفت؟!!! البته عموما این افراد بازمانده های نسل گذشته یا افرادی هستند که تازه با گوشی آشنا شدن..

در هر صورت یکی از امکانات خوب گوشی همین دوربین هست که اکثرا جز سلفی گرفتن و عکس از جزوه دانشجویان خانوم یا آقا، کار دیگه ای باهاش ندارن! عکس از صحنه تصادف یا زمین خوردن یه بدبختی رو هم میشه به دامنه سوژه‌های بعضیا اضافه کرد!

یکی از امکانات جذّاب برای خود من، عکاسی پانوراما هست...حتما با این روش عکاسی بهتر از من آشنایی دارید.

خوشبختانه اکثر گوشی های هوشمند امروزی این امکان رو دارن..البته نیاید بگید چرا گوشی نوکیا 1100 این قابلیت رو نداره؟ خب معلومه این گوشی خیلی خیلی هوشمنده! و اینقدر هوشمنده این قابلیت براش بچه بازیه!برای دوستانی که با این قابلیت آشنایی ندارن در یک جمله اینطور میتونم توضیح بدم که یادتونه تو فیلمهای کمدی و طنز برای اینکه همه تو عکس بیفتن، به عکّاسِ بیچاره میگن برو عقب تر و همینطور عقب تر که نهایتا عکّاس از پشت یا توی حوض آب میفته یا یه بلایی سرش میاد!

در واقع تکنیک پانوراما، کمک میکنه سوژه های بیشتری در قاب یه عکس جا بشه و به عبارت علمی‌تر، میدان‌ِدید یا FOV دوربین افزایش پیدا کنه، (FOV: Field of View)  خیلی جاها لازمه شما زوایای بیشتری از محیط و لوکیشنی که هستید رو در عکس نشون بدید، یا مثلا اردویی رفتید که تعدادتون زیاده، و میخواید همه تو یه عکس بگنجن، این تکنیک جوابگو هست، یا هزاران کاربرد دیگه که بهتر از من میدونید.. خود من تا 360 درجه از یک لوکیشن رو عکس گرفتم، یعنی دوربین رو گرفتم دستم و 360 درجه دور خودم چرخیدم و تونستم تمام محیط افراطمو با احاطه 360 درجه ای به تصویر بکشم

این عکسا رو هفته پیش تو یکی از پارکای جنگلی تهران گرفتم:(اگر به سمت چپ عکس دقت کنید نمای تهران از بالا جالبه)

 یک - دو - سه- چهار

اما چطور میشه یه عکس پانوراما گرفت؟

 خیلی ساده! ساده تر از اونی که فکرشو کنید، تشریفتونو بردارید ببرید تو کمرای گوشیتون(همون دوربین گوشی)حاشیه صفحه گوشیتون که به عنوان ویزور دوربین تون هست، چند تا گزینه هست، یه علامت چرخ دنده است که همیشه معرف تنظیمات هست، با اون کاری نداریم، یه علامت دیگه هست  برای تغییر حالت سلفی گرفتن به حالت عادی و بالعکس، با اونم کاری نداریم، گزینه دیگه mode هست، با همین کار داریم، البته گوشی من که از اون خوب خوباست!!(الکی! گوشی من ال جی هست)، گزینه هاش این شکلیه بقیه رو خبر ندارم! (نیایید بگید آیفون ناین(9) چه جوری میشه پانوراما باهاش گرفتا؟ من بلد نیستم! یه بلد نیستم و هزارتا راحتی!!)  تو گوشی من اینجوریه: گزینه mode رو انتخاب کنید، چند تا حالت داره، Normal ,Continuous shot,sport,Panorama, مشخصه که باید Panaroma رو انتخاب کنید...یه مستطیل کوچکتر تو صفحه اصلی میاد که 4 تا فلش هم اطرافش هست، دکمه شاتر یا همون گرفتن عکس رو فشار بدید (تا اینجا کار تموم نشده) حالا دوربین رو به یک جهتی که دوست دارید آروم آروم حرکت بدید تا مستطیلهای متوالی(که در واقعا  فریمهای متوالی عکستون هست) رو پر کنید و تا هر جا که خواستید ادامه بدید، برای خاتمه دوباره دکمه شاتر رو فشار بدید ..اینجا آخرین فریمتون هم عکس گرفته میشه و دوربین و نرم افزاری که نصب هست روش خودش خودکار همه فریمها رو merge میکنه و نهایتا یه عکس پانوراما تحویلتون میده..به همین راحتی به همین خوشمزگی! همین الان دست به کار بشید....البته لازمه بگم که اگر جنبش پانورامایی با این پست من هم تشکیل نشه همین که یه نفر هم با این تکنیک آشنا بشه برای من کافیه....

منِ داغون...

بر روی تختم دراز کشیده ام و لب تابم روبرویم است...

بسانِ یک مورچه‌ی لِه شده یا بهتر بگویم عنکبوتِ دمپائی خورده، داغان و شت و پت (شت و پت تکیه کلامِ شبنم مقدمی در یکی از سریالهای سروش صحت است) از درد خوابم نمیبرد...

زاویه‌ی ال سی دیِ لب تابم با صفحه‌ی کیبردش، یک زاویه‌ی تُندِ 80 درجه دارد، برقِ اتاق خاموش است، در ِتراس باز است تا O₂ ی بیشتری فضای اتاقم را در بر بگیرد، این یک سینی است، اکرم و امین با نمکدان...(ببخشید یک لحظه رفتم تو کتاب فارسیِ اولِ دبستان!)،...چشمِ چپم تیر میکشد، زانویِ راستم تا حوالیِ نرسیده به مچ پا تیر میکشد،  کشاله‌ی‌ رانِ پاِی راستم تا زیر زانو تا همین پیش پای شما درد داشت، نمیدانم چرا تا با شما از سرّ نهانِ دردش سخن به میان راندم؛ ساکت شد، به همین سوی چراغ! (آی لاو یو دارید همه تان!)

دو تا قرص سرماخوردگیِ بزرگسال با یک لیوان چایِ دارچین زده ام توی رگ! برای دومی جایتان خالی...

آخ..راستی کمرم هم درد میکند..سمتِ راست از بعد از کلیه به پائین...لامذهب بدجوری تیر می کشد! این یکی دیگر از کجا پیدایش شد؟ انگشت اشاره ام هم که بریده است...یک زخم عمیق که با چسب زخم فعلا سر و تهش را هم آورده‌ام..راستی هر کجایتان زخم شد؛ که ایزد نیاورد آن روز را که به دستِ شبنمیِ شما خاری رود؛ قدری بسیار کم عسل به محلِّ زخم بمالید، خیلی زود خوب می‌شود و جایش هم نمی ماند، من خیلی تجربه کرده‌‍ام،  خلاصه امروز زنبور هم در کنارم نبود چه برسد به عسل که به انگشت اشاره ام بمالم، تازه همه اینها یک طرف امروز بدجوری زکام بودم که تازه خوب شدم....

منِ داغون، متلاشی، اسیرِ شمّه ای از حواشی، به طرز فوق العاده ای شده ام یک آدمِ ناشی(داره تبدیل به شعر میشه!)

از اتاق فرمانِ مغزم فرمان همی آید که بگیر بخواب باو!!! فردا همه دردات یادت میره :))))

فعلن..

موشکِ کاغذیِ سفیدم!