قلاش- محسن

هیچ وقت تصورم نمیکردم این شعر با چنین آهنگی خونده بشه..البته بدک نیست این روزها هم که داش محسن بدجوری تو بورسه..خصوصا با اون جیبوتی کجایی که از اهنگش اقتباس شد!

 

دریافت

فکرشو بکن...

فکرشو بکن.... تصادفا تو یه روز تعطیل به جشن پایان ترم یه آموزشگاه موسیقی تو رده سنی کودکان و نوجوانان بربخوری!

کجا برگزار شد؟ بهتون نمیگم تا تو خماریش بمونید! همینیه که هست....

ولی روز جمعه 31 اردیبهشت بود...خدائیش خیلی باحال بود...قطعات و عکسهایی از این مراسم:

 

اول از همه یه فرشته کوچولو خونندگی میکرد، اونم به زبان شیرین انگلیسی!!! خیلی مسلط بود

 

دریافت
 

 

بعد به ترتیب دانش اموخته ها اومدن و اجرا کردن از جمله آقا پسری به اسم کوشیار(اگر اشتباه نکنم) که گیتار میزد- خیلی هم دلنشین بود

 

 

 

 

بعد از اونها یه آقا پسری اومد که اسمش یادم نیست ولی خیلی قشنگ فلوت زد. گوش کنید:

 

 

 

و بعد در ادامه گروه تنبک اومد گروهی با دختران تنبک به دست با یه مربی خانم..البته یه پسر کوچولو هم بود بینشون.

 

 

البته صدای خانمی که شنیده میشه صدای مسئول سالنه که به آقای ردیف جلو تذکر میده عکس نگیره از مراسم 

 

در هر صورت برنامه جالب و شادی بود. یادش بخیر

 

 

 

نمره هاتون همه رو شوکه کرده!!!

متن ایمیل یه دانشجوی گرامی در تاریخ 4 تیر 1391

---

1. سلام استاد روزتون بخیر

استاد نمره هاتون همه رو شوکه کرده... شانس ما این ترم که باهاتون درس برداشتیم اینجوری میخواین همه رو مشروط کنین.. استاد بخدا ماها بقیه درسامون همش تخصصی و سه واحدی بوده خیلی ام سخت ... من بیچاره کلاس مخابراتو با استاد ...... برداشتم و کل کلاسامو تو هفته بهم ریختم فقط واسه اینکه با شما پنج شنبه ها کلاس بردارم.روز پنج شنبه مونم که تموم مهمونیو، روز زنو، روز مردو و .. همه چیمون خراب شد فقط دلخوش بودیم به نمرمون شما هم که.................... استاد خواهش میکنم یه مقدار تجدید نظر کنید من غیبتام هم زیاد نبود سعی کردم تا اونجایی که میتونم بیام. استاد ترم دیگه هم ترم آخرمونه که آنقدر معدلامون میاد پایین که 100% مشروط میشیم.. دیگه با این شرایطو بدبختی سرکارو شوهرو هزار جور چیزه دیگه باید یه ترم دیگه هم بیایم شهریه هم که دیگه هیچی خودتون .......حتما درک میکنید...

نمیدونم چی بگم دیگه امیدوارم یه ذره به شرایط ما هم فکر کنید...درهرصورت برای ما قابل احترامید. کاری هم از دستمون بر نمیاد. هم اکنون نیازمند یاریتون هستیم بخدا ترم دیگه دیر میشه ها....  

حسنا......

---

    2.استاد عزیز سلطانم خیلی مخلصیم باور کن ‘ دنیا دیگه مثه شما نداره'

---

البته الان دیگه دانشجوها کاملا بی خیالن حتی ایمیل التماس نمره هم نمیزنن!

روال اینجوریه که من نمره واقعی شون رو اول تو وبلاگ میذاشتم و همه حسابی میگرخیدن و تا میتونستن از این پیامها برام میفرستادن!!!

جالبه همه پدربزرگها همون ماه تیر موقع اعلام نمرات به رحمت خدا میرفتن و پدر و مادر دانشجوها تو همون تیرماه از هم طلاق میگرفتن و ........منم که فقط به این تراژدی های ساختگی گوش میکردم و باور نمیکردم..ولی خب در نهایت  نمره شون رو میبردم  روی نمودار و جوری که همه پاس کنن به آموزش اعلام میکردم. اونموقع بود که ایمیلهای (استاد یه دونه ای به مولا- استاد روزگار تا حالا به خوبی تو کسیو به خودش ندیده- استاد نوکرتیم و ...)البته منم حواسم بود این پیامها در کمال جوگیری ارسال میشه و ما ایرانی ها رو برق سه فاز بگیره ولی جو نگیره!

کلا امتحان ها رو هم سخت میگرفتم که بخونن ولی در اخر پاس کنن...فکر میکنم این بهترین روش باشه

یادش بخیر....این دوران هم گذشت و دوران فعلی هم خواهد گذشت...چیزی که باقی میمونه خوبی و محبت و خاطرات قشنگ اون روزهاست

---

مکتبخونه کاسپین

به انگشت ها داخل کادر گیر ندید لطفا

انگشت مبارک بنده است..دیگه حواسم نبود بکشمشون کنار!

سفرنامه اصفهان و یزد

این سفرنامه ها رو بیشتر برای خودم مینویسم نمیدونم چقدر برای شما جذابیت داره..ضمن اینکه به صورت کاملا رندم هر جا که سوژه جالبی به نظر خودم بوده عکس گرفتم....از خیلی جاها و سوژه ها هم دوست داشتم عکس بگیرم که یا فرصت نبود و یا امکانش وجود نداشت

سفر دو روزه من به دو استان اصفهان و یزد و مراکزشون در تاریخ 8 و 9 خرداد 95 بوده و دلیل سفرم هم نیّات شومی بوده که در ذهن پرورش دادم! یستردی؟!!!!

تصاویر هم بعضا در سخت ترین شرایط حرکتی و آب و هوایی گرفته شده لطفا به وضوح و کادر بندی گیر ندید.... جگرتونو بخورم خام خام

(لطفا نگید چه بی نزاکت...این اصطلاح قبلا تو فروم هایی که عضو بودم زیاد کاربرد داشت! )

آرزو...

تازه نمره انضباط هم به خودش داده....این عکسو به سختی پشت فرمون گرفتم!

نوشته پشت وانت پیکان: میخوام بزرگ شم بشم کامیون! انضباط 9.75

خلاقیت در ایستگاه مترو

نه خدائیش با این یکی موافقم..این یکیو راست گفته (البته شرایط اقتصادی هم بی تاثیر نیس)

مکتب خانه ای بر فراز کوههای البرز

روز چهارشنبه به تاریخ پِنجمین  روز از سومین مال سنه 1395 (اینقدر از این کلمه سنه متنفرم خدا میدونه ولی چه کنم دیگه اومد!) به مکتب خانه ای بر فراز کوههای سر به فلک کشیده البرز رهسپار گشتیم تا در یک ماراتن دیگر بخت آزمایی نماییم..(خدائیش حسش نیس ادبی صحبت کنم...گیر ندید لطفا)

ترافیک صدر که وحشتناک بود......ولی با هر جون کندنی بود خودمو رسوندم به مکتبخونه.....هیچی دیگه من معمولا سرمو میندازم پایین و با ماشین میرم تو مکتب خونه..نگهبانی هم اصلا گیر نمیده....معمولا اگر عینک دودی هم زده باشی و اصلا بهشون توجه نکنی کمتر گیر میدن. ...یه نکته هم داره که دستی  که براشون بلند کنی خیلی تاثیر داره.....البته سعی کنید لبخند نزنید چون میفهمن داری سیاشون میکنی! گولو گولو که نیستن....

خلاصه خوب شد با ماشین رفتم داخل مکتبخونه! والا سینه کش کوه رو باید میگرفتم تا به حال مصاحبه میرسیدم..ماشینو که پارک کردم یه قلوه سنگ بزرگ گذاشتم زیر چرخ جلو سمت شاگرد که ماشینم سقوط ازاد نداشته باشه!

رفتم برای مصاحبه..با یه گالینگور از تمامی غلطهای اضافه ای که در زندگی علمی پژوهشی ام داشتم!

تازه تو دو تا گرایش هم ازم مصاحبه کردن ....اینقدر سوال پیچم کرده بودن دیگه چشمام داشت سیاهی میرفت! گمونم از ایده هایی که هنوز به ذهن دانشمندان به نام رشته ما نرسیده بود هم سوال کردن.....یکم صبر میکردم بابد مشکل ترافیک تهران و مذاکرات برجام رو هم حل میکردم ! البته از اتاق فرمان میگن برجام به فرجام رسیده ......خب خدا رو شکر من خیال کردم هنوز تو فلکه اول تهرانپارس گیر کرده!!!!

جالبه بعد مصاحبه یکی از این اساتید گفت بیا اتاقم با هم گپ بزنیم...اولش امیدوار شدم....ولی آخرش این شعر از مولانا (میدونم از مولانا نیست گیر ندید لطفا اینجا فقط مولانا به سیاق جمله میاد) رو هی تکرار میکردم که: 

مرا به خیر تو امید نیست...شر مرسان!