اُستاد!

این عکس رو اول همه با هم ببینیم:

واقعا ممنون میشم اگر کسی بتونه نزدیکتر مفهوم و معنی رو با این واژه به من یادآوری کنه..

واقعا استاد چی؟ استاد پیچوندن؟ استاد لایی کشیدن؟ استاد داف سواری؟ استاد خدمت به خلق، استاد خلق پول؟ واثعا استاد چی؟

و بعد واژه ها و اصطلاحاتی که نسل نو اندیش و دهه های بنزین 100 تومن تا 3000 تومنی خلق کردن و گوی رقابت را از دکتر آهنگر دادگر( دکتر حدادعادل) در واژه گزینی ربوده اند....واقعا چرا نسل ما یا مشخص تر بگم خود من این واژه ها رو نمیتونیم هضم کنیم؟ این اشارات، اصطلاحات و ظرائف ادبی و غیر ادبی واقعا برای من غیر قابل هضم و در مواردی چندش آور است، برای شما را نمیدانم! واژه هایی پر طمطراق و آکنده از معانی ای چون:

-ترکوندن

-خفن

-اسکُل کردن(اسکُلی؟) اَه که چقدر من بدم میاد از این واژه!

-ایستگاه کردن، ایستگاه گرفتن

-پیچوندن

-رِل زدن

-جون بابا 

-بیبی

-گیر دادن

-مخ زدن

-سوسماز

-حلال اولسون( البته این معنا داره)

-پلنگ، داف

-در حد لالیگا

-استاد

-سلطان

-عجیجم:)

-

و....

البته برخی از این واژه ها مختص کلیپ های اینستایی است...این ها همه نشون میده که فرهنگستانهای مستقل و متعددی غیر از فرهنگستان دکتر حدادعادل با پرفورمنس خیلی بالا به صورت موازی در حال واژه گزینی هستند...

و در پایان لازم خطاب به این نسل نواندیش ناامید و افسرده که بنزین 80 تومانی را یادشان نمی آید، خاطرنشان میکنم:

"واژه هایتان تاثیرگذار بود، درسته که ایستگامونو گرفتید و اسکُلمون کردید، درسته که دوره ما گذشته، ولی واژه تون خیلی چیپ یا بقول یه کلیپ، چیپس هست! با واژه هاتون حال نمیکنیم:) "

(ستاد پایش و پویش ناهماهنگی و تعارض ادبی نسلها)

مباحثات نوشابه ای

این دفعه دومی هست که یه خانم میانسال و یا مسن به نوشابه خریدن من در فروشگاه زنجیره ای، گیر میده! دفعه قبلی یه خانمی گیر داد که چرا به جای نوشابه کوکاکولا که از همه نوشابه ها بهتره به زعم ایشون، اون نوشابه رو خریدم و من در یک جمله قصار خدمتشون که عرض کردم ما این نوشابه رو بیشتر دوست داریم!

امروز هم یه خانم دیگه فرمودند که بجای نوشابه دوغ بخرید، سالم تره، خدمتشون عرض کردم که با پیتزا اصلا دوغ نمی چسبه، خصوصا با سوسیس کالباس هم فقط نوشابه می چسبه! ایشون دیگه خاموش شدند و ترجیح دادند چیزی نگند....

بقول جمله پشت یه وانت بار: برای یه سامورایی همه جا ژاپنه!:)

کاش میشد باز هم ببینمتون...

کاش میشد امروز روی یکی از صندلی های مرکز واکسیناسیون برای تزریق دوز دوم ببینمتون، با اون لبخندهای قشنگ همیشگی، و قیافه متواضعی که از پشت عینک همیشه با کلاس تر به نظر میرسید..اگر دوز اول واکسیناسیون به عمر شما قد داده بود، قطعا این روزها در کنار ما بودید و چقدر دلم لک زده یکبار دیگه با شما چه در اتاقتون و چه در سلف غذاخوری با هم گپ بزنیم و از هر دری سخن بگیم، هر وقت با شما هم صحبت بودم نگران نبودم، راحت بودم و همش سبک و سنگین نمیکردم چه بگویم، متاسفانه امسال یکی از بهترین اساتید دوران کارشناسی رو که حداقل 9 واحد با ایشون پاس کرده بودم و مشاور یکی از دانشجویان ارشدشون بودم رو از دست دادیم، امروز جای خالی ایشون به شدت احساس میشه، یک آدم مهربون و متواضع، دانشیار یک رشته تخصصی و یکی از گلهای روزگار....کاش یکی از این واکسن هایی که این روزها زیاد شده به شما میرسید و بدلیل بیماری کرونا شما رو از دست نمیدادیم........روح تون شاد.. فراموشتون نمیکنم آقای دکتر...