پشمـــک حــــاج عبـــــدالله

بعضی وقتها دستم به کار نمیره...اصلا حوصله ندارم سمت مقاله ها برم، هرکاری میکنم که خودمو مجاب کنم که باید در فلان تایم فلان کار انجام بشه فایده ای نداره! حتی شده سینه خیز هم رفتم سمت مقاله هام، ولی در نهایت بازم برگشت خوردم!:)

امروز یه پلتیکی زدم و به حساب خودم در یک حرکت منحصر به فرد سرخودمو گول مالیدم! روش کار به این صورت انجام شد که یه پیام گذاشتم تو تلگرام برای یکی از دانشجوهای دکترا که امروز بیا در مورد فلان موضوع و مقالاتش بحث کنیم...اتفاقا امروز دانشگاه بود و استقبال کرد.(لازمه خدمتتون عرض کنم که ایشون هم آقا بود یا دیگه دستتون اومده؟:)))

بالاخره خودمو به دانشگاه رسوندم و نشستیم با هم یکساعتی بحث کردیم..خیلی هم خوب بود..

بعد این دوستمون گفت ساعت سه قرار گذاشتیم با یه هدیه بریم پیش دکتر (یعنی استاد راهنمایِ جان!) و روز معلم رو بهش تبریک بگیم...گفتم چه خوب..منم میام!  (لطفا با لحن بابا پنجعلی نخونید:))گفتم هر چی هم خریدید منم شریک دنگی حساب میکنیم...گفت باشه

نزدیکای ساعت ۳ زنگ زد که بیا پایین با هم بریم....کلا سه تا دانشجوی دکترا بودیم که یکی هم تو راه به ما ملحق شد شدیم چهارتا...گفتم چی خریدید حالا؟ گفت پشمک حاج عبدالله!:)

گفتم دیگه چیز بهتر از این نبود؟ گفت نه این به صرفه تره تازه جعبه چوبی هم داره!:) میخواستم بگم من نمیام که دیدم به ضررمه!

خلاصه چهارتا دانشجوی دکترا با یک فروند پشمک حاج عبدالله رسیدیم خدمت استاد راهنمایِ جان! آدم با بلفی و لی لی بیت و گوریل انگوری جایی بره با این دانشجوهای ۲۰۱۹ جایی نره!

خلاصه رفتیم و بعد احوالپرسی بچه ها پشمک حاج عبدالله رو  تقدیم کردند و استاد راهنمایِ جان هم تشکر کرد  و من کلی سرخ و سفید شدم که آخه روز معلم کی پشمک حاج عبدلله میبره؟ پشت دستمو داغ کنم که دیگه با این بی سلیقه ها نه جایی برم و نه دنگی هدیه بخرم!:)

آبدارچی مهندس..

این آبدارخونه دانشگاهی هست که من بناست به امید خدا تا یکی دو سه سال دیگه مدرک دکترامو بگیرم و بذارم درکوزه آبشو بخورم! البته سعی میکنم کار به اونجاها نکشه و قبل از در کوزه مدرکمو به چند جای معتبر ارائه کنم و تا میتونم ازش استفاده ونه خدایی نکرده سوء استفاده کنم...

این دانشگاه ما یه آبدارچی داره که پسر نسبتا جوونی هست...راستش هر وقت دیدمش یا کتاب مدار جلوش بوده یا کتاب الکترونیک....مدرک کارشناسی مهندسی برقشو یا از همین دانشگاه یا دانشگاه دیگه گرفته و الان داره حسابی برای ارشد میخونه...من مطمئنم همینطوری پیش بره اتاقشو از آبدرخونه به اتاق یکی از اساتید همین دانشگاه منتقل میکنه! آدم بسیار با پشتکاریه..هر وقت دیدمش تحسینش کردم...در عکس زیر اگر دقت بفرمایید بجای لیوان و پیش دستی یکی از باکس ها پر از کتابهای ایشونه (ایرانی تلاش کن)

فرصت مطالعاتی

یکی از هم دانشگاهیام که دانشجوی دیگه استاد راهنمام هست چند ماهی هست که رفته هلند برای فرصت مطالعاتی

با نامزدشم رفته

تو واتساپ باهاش چت میکردم

می گفت اینجا به دانشجوی دکترا به عنوان صرفا دانشجو نگاه نمی کنند، اینجا به عنوان پژوهشگر شناخته میشه و ماهی هم ۲۵۰۰ یورو حقوق داره البته ۳۸ ساعت موظفی داره که باید کارت بزنه ولی خب چون بنا بر اعتماد هست کسی چک نمیکنه!

از خرج و مخارجش پرسیدم میگه ما تو یه اتاق کوچیک زندگی میکنیم سفر نمیریم و خرج اضافه هم ندارم کلا ۹۰۰ یورو هزینه مون هست

از تفاوت آزمایشگاه اونجا و آزمایشگاه استاد راهنمام پرسیدم که گفت اونجا هر دانشجویی کار دانشجوی قبلی رو ادامه میده(بر خلاف اینجا) و استادای اونجا به شدت پیگیر کارت هستند و اگر در الگوریتمها به مشکلی بربخوری کمکت میکنن و اگر نتونن از اساتید دیگه کمک میگیرن، همکاری بین اساتید دانشکده های مختلف وجود داره(بازم بر خلاف اینجا)

گفتم به بحران ارزی نخوری گفت نه شکر خدا ولی اگر دو هفته دیرتر رفته بودم اصلا نمیتونستم. برای ۸۱۰۰ یورو ۱۴ میلیون تومن از خودش داده ولی الان برای ۷۰۰۰ یورو باید ۳۰ میلیون تومن پول داد...

کم کم دارم منصرف میشم که من برم! فقط و فقط بخاطر هزینه اش.....آخه اینم شد زندگی؟؟!!

بیشه علم و فناوری

قابل توجه مخاطبانِ جان!

باورتون میشه از هشت صبح امروز جمعه بیست و یَکمِ دی ماه، بنده در آزمایشگاه استاد راهنما شرف حضور دارم؟

نه باورتون میشه؟

ای کسایی که تا نه و ده تو رختخواب بودید و حسابی خوابیدید! نمیگم کوفتتون بشه ولی میگم به یاد ما بلبلان بیشه علم و فناوری هم باشید!

اصلا بهتون گفته بودم یه شب نگهبان اومده بود و من چون حواسم به مقالات بود و یادم رفته بود اینا ده شب در ورودی رو قفل میکنن، اومدنو ببر بیشه علم و فناوری رو تا دوازده شب تو این سرما شکم گشنه زندانی کردن؟

نه گفته بودم؟ یا نگفته بودم؟

چرا اصلا شما حواستون به ببر بیشه علم و فناوری نیست؟ به کجا میروید؟؟!!!

روزای سختی رو دارم میگذرونم..اصلا حواستون هست؟ دعا کنید پروپوزال من به راحتی تصویب بشه..مرسی

طره ی هندو

به چشمان آبیِ استاد راهنمای ارجمندم!

(تا حالا دقت نکرده بودم امروز از نزدیک استاد راهنمامو دیدمِ، چقدر از کارم تعریف کرد، آخرش هم کلی اصرار که حتما یه بیسکوپیت از رو میزش بردارم...همونجا دقت کردم دیدم چشماش آبیه!!! راستی چند روز پیشا یکی از خانمای آزمایشگاه تحقیقاتی استادم، هر چی فکر کرد اسم یه دانشجوی پسر دیگه رو یادش نیومد، آخرش گفت همون که چشماش آبیه! ما هم تو دلمون بسی خندیدیم!:)))

به چشمانِ سبزِ بانو آلکساندرا که به افق خیره میشود! (نجوای مخاطبین وبلاگ: اَی خِدا!! بازم آلکساندرا!! بیچاره کرد ما رو با این آلکساندرا....خدا دستِ این دختر آلمانیه رو بذار تو دست صاب وبلاگ این قدر رو مخ ما نَرِه!!! )

به مردمان سرزمینم الهام کن که در لاین سرعت پشت فرمون قلیون نمیکشن!!!

به مردمان سرزمینم نشان ده که در جای دیگری غیر از پ‍شت فرمانِ پراید میتوان به کام و وصالِ یار رسید و طرّه هندوی یار پریچهره پریشان نمودن(بوخودا اگه ما حسودیمون بشه! از لحاظ راهنمایی رانندگی برای خودشون خطرناکه!):

بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

که به بالای چمان از بن و بیخم برکند

حاجت مطرب و می نیست تو برقع بگشا

که به رقص آوردم آتش رویت چو سپند

هیچ رویی نشود آینه حجله بخت

مگر آن روی که مالند در آن سم سمند

گفتم اسرار غمت هر چه بود گو می‌باش

صبر از این بیش ندارم چه کنم تا کی و چند

مکش آن آهوی مشکین مرا ای صیاد

شرم از آن چشم سیه دار و مبندش به کمند

من خاکی که از این در نتوانم برخاست

از کجا بوسه زنم بر لب آن قصر بلند

باز مستان دل از آن گیسوی مشکین حافظ

زان که دیوانه همان به که بود اندر بند