واقعا چرا؟

مردم دیگه ردّ دادن! به لبنیاتی میگی تو این ظرف شیر بریز برام، بجاش دوغ میریزه! واقعا چی شد که ما به این نقطه رسیدیم؟!:)

این من هستم...

یک فول دورنگرا نه بسانِ لاک پشت!، یک محاسبه گر نه بسانِ ماشین حساب کاسیو! یک معتقد به جمله پائولو کوئیلو که گفت: "سعی کن آنقدر کامل باشی که بزرگترین تنبیه تو برای دیگران گرفتن خودت از آن ها باشد." البته ظاهرا قضیه برعکس است و روزگار بیشتر دارد من را تنبیه می کند..تویوتای اف جی کروزر را که از من گرفت متوجه شدم این من هستم که در حال تنبیه شدنم...دیگر نه با تدریس صفا میکنم نه با درآمدش...کرونا هم بی تاثیر نبود..الان بزرگترین دغدغه من دفاع همه جانبه است..مدرکم را که بگیرم بعد از خرید کوزه فکرهایی هم در سر دارم...برخلاف آنکه گفته بود اگر یک روز هم از عمرم باقی مانده باشد من از این خراب شده میروم، ولی من با تعصب وطندوستانه در این سرزمین میمانم! مهمترین علتش هم آنست که بلیط فرانکفورت لامصّب خیلی گران شده است، خیلی:))

پ.ن1: ایشون منو هل داد:)

پ.ن2: ولی من کسیو هل نمیدم:)

سی یو لی تر!

وسط گزارش ماهیانه ات ویندوز لب تاپت برود روی هوا.....بلافاصله مسافرت یه روزه ی فوری به تورت بخوره... شبش بیای ویندوز نصب کنی و از فرط خستگی خوابت ببره...بعد فردا گزارش رو بفرستی...بعد ازت قبول نکنن...بعد مجبور شی عبارت منحوس You are right  رو در جواب ایمیل بنویسی...و تو چه میدانی که من در چه وضعی هستم؟ 

یادگاری

یادم باشد روی دیوار هر کسی نطلبیده یادگاری ننویسم.

به جانِ زندگی....

پسرِ سیستان! 

تو را به جان زندگی مقاومت کن، بهار در راه است. 

مقاومت کن حتی به غلط! 

چرا اینجوری؟

اواخر سال قبل خواستم مسافرت برم، کرونا مثل میگ میگ خودشو رسوند و بلیط قطار منو کنسل کرد!...خواستم پولمو به یه زخمی بزنم دلار کشید بالا همه چی گرون شد، حالا که همین دیروز تبلت خریدم دلار دو سه تومن  کشیده پایین!!:)

خدایا درسته ما جنبه شو داریم ولی چرا با ما اینجوری می کنی؟:)

بزنم یا نزنم؟

شرایط یه جوری شده همه با چشمان اشک بار بهم نگاه می کنیم..انگار که دیگه لحظات آخره و هواپیمامون داره سقوط میکنه، ولی خب 5 دقیقه بعد یادمون میره و همون کروکودیلی میشیم که بودیم! (دور از جون شما) ....کجای کاری شما؟:)

حرفهــــا دارم اما … بزنم یا نزنم؟

با توام، با تو ،خدا را! بزنم یا نزنم؟

همه ی حرف دلم با تو همین است که دوست

چــــه کنــم؟ حـرف دلــــــم را بزنــــم یا نزنــم؟

عهد کردم دگر از قول و غزل دم نزنم

زیــــر قول دلــــــم آیا بزنــم یا نزنــم؟

گفته بودم کـه به دریا نزنم دل اما

کو دلی تا که به دریا بزنم یا نزنم؟

از ازل تا به ابد پرسش آدم این است:

دست بر میــــوه‌ی حوا بزنم یا نزنم ؟

به گناهی که تماشای گل روی تو بود

خار در چشـــم تمنا بزنــــم یا نزنــــم؟

دست بر دست همه عمر در این تردیدم:

بزنـــم یا نزنـــم؟ هـــا؟! بزنـــم یا نزنـــم؟

(قیصر امین پور)

پیرزنِ جامانده!

پیرزنی دیدم قد خمیده و ایمیل و  گلِ رز بر صورت مالیده و سایبان نرگسِ مستش اکستنشن شده، القصه ژیگول بیگول و دنیا دیده، در صف خرید دارالتّجاره ی زنجیره ای اِستاده و خرمنی ازخواربار سوار بر هم، در سبدی دسته دار، چرخدار و مشبّک، مقدّم بر من..پیرزن در کنار صندوق، به پسرک صندوق دار بانگ همی آورد که: "پسرجان کسی در این دارالتّجاره نیست از برایِ من پیرزن با این همه جنس که خریده ام کمکی نماید؟"، پسرک نگاهی به چپ و راست انداخت و با ابراز ندامت پاسخ داد که: "نه مادر جان کسی نیست!". 

پیرزن از درِ شِکوه به روزگار، سخن راند که: "بچه ها رو بزرگ کردیم و فرستادیم اونور آب، حالا خودمون موندیم دست تنها اینور آّب!"، خواستم چلّه ی کلام در کمانِ سخن نهاده و پرتاب همی نمودندی و  پیرزن را جواب گویم که: "مادر جان بچه ها را باید طوری تربیت میکردید که تو را هم  با خود ببرند آنور آب!"، که ناگه تازیانه ی عقلم بر گرده ی نفس امّاره ام فرود آمد که: "خموش ای خیره سر! چه می گویی ای نخود مغز!  این حرف را بزنی یا دل پیرزن می‌شکند و یا سرت بر اثرِ اصابت لنگه کفشِ پیرزن !"، لاجرم زبان بر کام گرفته و مود خفه را سلکت نمودندی!.  در افکار خویش مشغول بودم که شنیدم پیرزن از صندوقدار پرسید : "چقدر شد مادر؟ " پسرک گفت: "یک میلیون و چهارصد و هفتاد هزار تومان مادر". پیرزن کارت خراجش را عیان نمود و پس از محاسبه ی خواربارِ خویش، رزق و روزیِ اینورِ آبی اش را با سبد به سمت سوزوکی گرندویتارایش هل داد! و من همچنان در این اندیشه که: " این پیرزن هم احساس می‌کرد که جا مانده است! ".

(گلستان احسان تهرانی- باب هفتم- حکایت بیست و هفتم)