دست نگارینش

باب پنجم - در عشق و جوانی: حکایت ۱۶(منبع)

یاد دارم که در ایام جوانی گذر داشتم بکوئی و نظر بروئی. در تموزی که حرورش دهان بخوشانیدی و سمومش مغز استخوان بجوشانیدی؛

از ضعف بشریت تاب آفتاب هجیر نیاوردم و التجا بسایه دیواری بردم مترقب که کسی حر تموز از من ببرد آبی فرو نشاند که همی ناگاه از ظلمت دهلیز خانه روشنائی بتافت، یعنی جمالی که زبان فصاحت از بیان صباحت او عاجز آید، چنانکه در شب تاری صبح برآید یا آب حیات از ظلمات بدرآید.

قدحی برفاب بر دست و شکر در آن ریخته و به عرق برآمیخته. ندانم به گلابش مطیب کرده بود یاقطره چند از گل رویش   در آن چکیده؟ فی الجمله شراب از دست نگارینش برگرفتم و بخوردم و عمر از سر گرفتم

ظـمـاء بـقـلـبـی لـا یکـاد یـسـیغـه

رشـف الزلال ولو شـربـت بـحـورا

خرم آن فرخنده طالع را که چشم

بـر چـنین روی اوفـتـد هر بـامداد

مسـت می بـیدار گـردد نیم شـب

مست ساقی روز محشر بامداد

 

ترجمه انگلیسی:

 

I remember having in the days of my youth passed through a street, intending to see a moon-faced beauty. It was in Temuz, whose heat dried up the saliva in the mouth and whose simum boiled the marrow in my bones. My weak human nature being unable to endure the scorching sun, I took refuge in the shadow of a wall, wishing someone might relieve me from the summer heat and quench my fire with some water; and lo, all of a sudden, from the darkness of the porch of a house a light shone forth, namely a beauty, the grace of which the tongue of eloquence is unable to describe. She came out like the rising dawn after an obscure night or the water of immortality gushing from a dark cavern, carrying in her hand a bowl of snow-water, into which sugar had been poured and essence of roses mixed. I knew not whether she had perfumed it with rose-water or whether a few drops from her rosy face had fallen into it. In short, I took the beverage from her beautiful hands, drank it and began to live again. The thirst of my heart cannot be quenched By sipping limpid water even if I drink oceans of it. Blessed is the man of happy destiny whose eye Alights every morning on such a countenance. One drunk of wine awakens at midnight, One drunk of the cupbearer on the morn of resurrection.