یادم باشد..
روزهایی مثل امروز که همه قدردان زحمات پدرانشون هستند چقدر زیباست
و چقدر تلخ و سخته این روزها برای کسایی که پدر از دست دادند و از این نعمت محروم. گویی گمشده ای دارند و نگران و سرگردان دست گرم و نگاه مهربان پدر را جستجو می کنند. تو فامیل ما دو برادر هستند که پدرشون رو در یکسالی و 3 سالگی شون از دست دادند. الان دیگه برای خودشون مردی شدند. ولی هنوز که هنوزه جای خالی پدر آزارشون میده. امروز عید قشنگیه ولی حواسمون به اطرافمون هم باشه. بعضیا امروز حرفی برای گفتن ندارن. یه جوری خودشونو گم میکنن تا رنج نبودن پدرشون کمتر احساس بشه. خصوصا بچه هایی که پدر از دست دادند. خوشبحال قهرمان هایی که برای این بچه ها پدری میکنن و دلشونو شاد میکنن. پدر چه از نوع بدش و چه از نوع خوبش پدره. سنگر و پناهگاهه. چقدر خوبه که حواسمون بیشتر به همدیگه باشه