تپلی و من..

جمعه بجای همه کارهایی که فکر میکردم اولویت دارن و در واقع نداشتن، نشستم فیلم تپلی و من رو دیدم..

 این فیلم در سی و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، نامزدی «بهترین فیلم نوجوان»، «بهترین فیلمنامه» و «بهترین کارگردانی» را به خودش اختصاص داده و چون خیلی به گروه سنّی من میخورد، خیلی به دلم نشست..

فیلم خوش ساخت، با ریتم آروم، ملایم با درصد بالای همذات پنداری:)

این فیلم رو از ده تا فیلم سریع و خشن با بازی برادر مهربانم وین دیزل و همسنگرعزیزم  دواین جانسون و خواهر محترمه  میشل رودریگز بیشتر دوست میداشتم....

البته شما نبینید چون حتما خوشتون نمیاد....

پیوند دوره های مختلف زندگی انسان به هم، یکی از ابتکارات این فیلم بود(هر چند فیلمنامه اش اقتباسی بود)...

فیلمنامه این فیلم اقتباسی از فیلم «The Kid» اثر جان ترتلتاب است. موضوع این فیلم دربارهٔ کودک درون است و در خلاصه داستان فیلم آمده‌است: «بچه؛ تو کی هستی؟ تو خونه من چه کار می‌کنی؟ وایسا ببینم… وایسا ببینم…»

یه وقت شیطون وسوسه تون نکنه این فیلمو ببینید:)

 

لبی بام آمدی کردی اشاره.....

دوش وقت سحر از سکته نجاتم دادند...

واندر آن ظلمت شب، آب هویجم دادند..

 

بیخود از فشفشهء پرتو وای فای کردند

تازه از غار تلگرام  نجاتم دادند

 

چه مبارک سحری بود و چه لاونده شبی

آن شب سرد،که این ویبره به جانم دادند

 

بعد از این  روی من و آینه ی وصف الکس

که در آلمان خبر از جلوه وصلم  دادند

 

من اگر کام روا گشتم و تویوتاسوار چه عجب

مستحق بودم و اینها به زکاتم دادند

 

هاتف آنروز به من مژده این وصلت  داد

که بدان جور و جفا  صبر و ثباتم دادند

 

این همه شهد و شکر از سخنم میریزد

اجز صبریست کزان شاخ نباتم دادند

 

همت  احسان  و انفاس سحرخیزان بود

که ز بند غم آلکساندارجان، نجاتم دادند

(باکسب اجازت از حضرت حافظ شیرازی و امید به عفو حضرتش مر احسان شیرازی را..)

 

دریافت

 

 

مادر صبور

یکی از خواننده های اهل کشور افغانستان آقای نظیر(نذیر)خارا ست که من چند وقتیه هر چند ایرانیم ولی آهنگ هاشو بخاطر آرامشی که دارن گوش میدم...

این آهنگ:

 

 

دریافت

خانه پدر و مادر

بعد از خانه خدا،تنها خانه ای است که:

روزی ده ها بار می توانی بروی بدون دعوت

و هر بار صاحب خانه از دیدنت خوشحال و خوشحال تر می شود.

خانه ای که برای رفتن نیازی به دعوت ندارد

خانه ای که حتی خودت می توانی کلید بیندازی و وارد شوی

خانه ای که همیشه چشمانی مهربان به در دوخته تا تورا ببینند

خانه ای که یاد آور آرامش کودکانه توست

خانه ای که حضورت و نگاهت به پدر و مادر عبادت محسوب می شود و گفتگویت با آنها ذکر الهی است

خانه ای که اگر نروی دل صاحبخانه میگیرد و غمگین می شود.

خانه ای که قهر با آن ، قهر با خداست!

خانه ای که دو تا شمع سوخته اند تا روشنی به ما بدهند و تا وقتی سوسو میزنند، شادی و حیات در وجودت جریان دارد.

خانه ای که سفره هایش خالص و بی ریاست

خانه ای که وقتی خوردنی آوردند اگر نخوری ناراحت و دلشکسته می شوند

خانه ای که همه بهترین هایش با خنده و شادمانی تقدیم تو می شود

خانه ای که .........

 

چقدر خانه والدین به خانه خدا شباهت دارد

 

"قدر این خانه ها را بدانیم"

"قدر این فرشته های آسمانی را بدانیم"

شاید خیلی زودتر از آن که فکر کنیم

 دیر می شود.

@bakelasbashim

 

 

دریافت

 

 

دریافت

 

 

دریافت

 

دختر چوپان- شاه عباس-گوشت های فاسد

خب خدا رو شکر این تعطبلات مسخره هم تموم شد و دوباره افتادیم تو مسیر زندگی! دوباره همون آش و همون کاسه!:)

این داستان فیلسوفانه رو باید با دقت گوش کرد..نکات بسیار آموزنده ای در ان نهفته که به درد زندگی میخوره و مناسب شرایط امروز ماست:

 

دریافت

سنگبارانم مکن ای آسمان بالم شکسته

آهنگ تاجیکی ..من دوستش میدارم

 

 

سنگ بارانم مکن ، ای آسمان بالم شکسته

چون گریـزم زیـن کمین گاهی بلا با پای بسته

تـــــــــــیربارانم نکن صیاد که بالهایم شکسته

در قـــــفس جایـــــــم نکن نا مهربان بالم شکسته

منبع شعر

گویش تاجیکی

من موسیقی های متنوعی رو از ملل و کشورهای مختلف گوش میدم

حتی اگر چیزی متوجه نشم....موسیقی های با کلام و بی کلام آلمانی،روسی، ژاپنی، چینی، ترکی و ...

اخیرا زدم تو کار موسیقی تاجیکستان و کشف کردم که خواننده هاشون دست کمی از خواننده های ایرانی ندارن و خصوصا اینکه زبانشون فارسی هست..

صوت زیر مصاحبه یکی از مجریان تاجیک هست با یک خواننده معروف تاجیک که بنظرم زبانشون خیلی جالبه...موسیقی رو به دلیل اینکه مفسده برانگیز نباشه! حذف کردم و فقط براتون مصاحبه اولشو گذاشتم...باشد تا رستگار شویم..

 

 

محمود: شیرین: گوهر

اولش ازش خوشم نیومد...

اولین لوکیشن، تکراری و حال و هوای عزا!!! (که من متنفرم از این حال و هوا ،البته بعدش خوب شد) 

چندبار دستم رفت تو کنترل که ردش کنم بزنم یه چیز دیگه!

ولی یه حسی نذاشت...گفتم بذار ببینم آخرش چی میشه؟

تا رسید به صحنه آشنایی شیرین و حسین.

و بعد فلش بک به بچگی های شیرین و بعدشم شرح حال زندگی محمود و گوهر..و بعد مونولوگ تاثیرگذار آخر فیلم از زبان گوهر..

خیلی وقت بود فیلمی با چنین موضوع خاصی ندیده بودم!

میتونم بگم تو این یکسال شاید تنها فیلمی بود که اشک منو درآورد!(منو اینطور نبینید قلب من مثل قلبل گوونجیش مهربون و کوچولوئه:))

فیلنامه فیلم من رو به تحسین واداشت...

دارم از فیلم جامه دران محصول ۱۳۹۳ صحبت میکنم

واقعیتی از مجموعه ظلم هایی که ما آقایون خواسته با ناخواسته تو زندگی مون  نسبت به خانم ها داریم..(البته خانم ها هم کم به ما ظلم نمی کننا:))

یه حقی به ما داده شده حالا یا از طرف شرع یا عرف یا ..... بعضی از ما مردها به بدترین شکل ازش استفاده می کنیم!!...

پیشنهاد میکنم این فیلمو ببینید....فیلم خوش ساخت و قابل تحسینیه. 

فقط من وجه تسمیه اشو متوجه نشدم....چرا اسمشو گذاشتن جامه دران؟